آشنایی با انواع پروتکل ها

با پیشرفت تکنولوژی و افزایش کاربرد کامپیوتر ها در عصر معاصر، زندگی ما معنای دیگری پیدا کرده و بیش از پیش با اینترنت گره خورده است. کاربرد پروتکل ها در اینترنت روز به روز در حال افزایش است و کمپانی های گوناگون سعی در تولید و خدمات رسانی از راه بهترین پروتکل را دارند. در این مقاله به بررسی و آشنایی با انواع پروتکل ها می پردازیم.

پروتکل چیست؟

پیش از اینکه به سراغ بررسی جز به جز پروتکل‌ها برویم؛ ابتدا باید بدانیم پرتکل چیست. برای توضیح بیشتر فرض کنید که ما یک سیستم انتقال داده داریم و می خواهیم برای انتقال این اطلاعات بین کاربران مختلف قوانینی تعیین کنیم که آنها طبق آن قوانین از این سرویس استفاده کنند.

 چارچوب و سیاست هایی که توسط ما برای کاربران تعیین میشود پرتکل نام دارد. یک پروتکل روش ها و خصوصیات را برای پیاده سازی یک تابع خاص مشخص می کند. کلاس ها، ساختارها و انواع شمارش همه و همه باید از پروتکل ها تبعیت کنند.

پروتکل http چیست؟

پرکاربردترین پروتکل شبکه در اینترنت؛ پروتکل HTTP برای انتقال اطلاعات بین مرورگرهای وب و سرورهای وب سایت استفاده شده و همه فایل های WWW باید با این استاندارد تطبیق داده شوند. مشتری کاربر نهایی است و سرور وب سایت است.
نقص عملکردی : پروتکل HTTP محتوا را به صورت متن ساده ارسال می کند و هیچ شکلی از رمزگذاری داده را ارائه نمی کند. هنگامی که پیام انتقال بین مرورگر وب و سرور وب سایت پاک شود، می توان اطلاعات موجود در آن را مستقیما خواند، بنابراین پروتکل HTTP برای انتقال برخی اطلاعات محرمانه مانند شماره کارت اعتباری، رمز عبور و غیره مناسب نیست.

پروتکل FTP

FTP(پروتکل انتقال فایل): یکی از پروتکل های مجموعه پروتکل های TCP/IP است.  پروتکل FTP از دو جزء تشکیل شده است؛ یکی سرور است و دیگری مشتری. سرور FTP برای ذخیره سازی فایل ها استفاده  شده و کاربران می توانند از سرویس گیرنده FTP برای دسترسی به منابع روی سرور FTP از طریق پروتکل FTP استفاده کنند.

هنگام توسعه یک وب سایت، پروتکل FTP به طور عادی برای انتقال صفحه وب یا برنامه به وب سرور استفاده می شود. علاوه بر این، به دلیل بالابودن راندمان انتقال FTP  در معمولاً در هنگام انتقال فایل های بزرگ در شبکه استفاده می شود. پروتکل FTP به طور پیش فرض از دو پورت 20 و 21 پورت های TCP استفاده می کند که پورت 20 برای انتقال داده و 21 برای انتقال اطلاعات کنترل استفاده می شود. با این وجود، استفاده از 20 به عنوان پورت برای انتقال داده، به حالت انتقال استفاده شده توسط FTP مربوط می شود. اگر از حالت فعال استفاده شود، درگاه انتقال داده 20 است،  و اگر از حالت غیرفعال استفاده شود، پورت نهایی مورد استفاده بستگی دارد.

IP

IP/TCP  است و وظیفه آن تنها انتقال داده ها بر اساس آدرس هاست مبدا و مقصد است.

برای این منظور، IP روش آدرس دهی و ساختار کپسوله سازی دیتاگرام را تعریف می کند.  اولین نسخه اصلی این معماری IPv4 بود که هنوز هم پروتکل اینترنتی پرمصرف است، اگرچه IPv6 به طور فعال در سراسر جهان در حال گسترش است.

FTAM 

استاندارد ISO 8571، یک پروتکل لایه کاربردی OSI برای انتقال، دسترسی و مدیریت فایل است. هدف FTAM ترکیب انتقال فایل (مشابه اینترنت FTP و دسترسی از راه دور به فایل های باز (مشابه NFSدر یک پروتکل است.  با این وجود، مانند سایر پروتکل های OSI، FTAM به طور گسترده مورد استفاده قرار نگرفته و اینترنت مبتنی بر TCP/IP به شبکه جهانی غالب تبدیل شده است.

SMTP

پروتکلی پرطرفدار برای جابجایی ایمیل است.

Telnet

پروتکل TELNET یک پروتکل ساده مبتنی بر متن است که می تواند برای پیاده سازی ترمینال راه دور استفاده شود و به کاربران امکان می دهد با سرور را از راه دور کار کنند. هرچند ترمینال از راه دور فعلی اساساً مبتنی بر ssh است، ایده آن هنوز ارزش یادگیری دارد.

SNMP

پروتکل نظارت، کنترل و مدیریت شبکه می باشد.

DNS

رشته ای طولانی از اعداد که به طور منحصر به فرد یک کامپیوتر را در شبکه شناسایی می کند.

همچنین به عنوان دامنه شبکه شناخته می شود، نام یک رایانه یا گروه رایانه ای در اینترنت است که از رشته ای از نام های جدا شده با نقطه تشکیل شده است که برای مکان یابی و شناسایی رایانه در حین انتقال داده ها استفاده می شود.

پروتکل tcp/ip چیست؟

TCP پروتکل کنترل بر تحویل منظم داده ها می باشد.

PPP

(پروتکل نقطه به نقطه): پروتکل لایه پیوند PPP برای انتقال پیام های لایه شبکه در مدل OSI بر روی پیوندهای فیزیکی نقطه به نقطه(مانند پیوندهای پورت سریال RS232، خطوط تلفن  ISDN و غیره) طراحی شده است که پروتکل نقطه به نقطه قبلی – پروتکل SLIP – را بهبود می بخشد.

 فقط می تواند در همان زمان اجرا شود پروتکل شبکه، بدون کنترل قابل تحمل خطا، بدون مجوز و بسیاری از نقص های دیگر، PPP در حال حاضر محبوب ترین پروتکل کنترل لینک نقطه به نقطه است.

این اتصال عملیات دوطرفه دوطرفه همزمان را فراهم می کند و فرض می کند که بسته ها به ترتیب تحویل داده می شوند.  اتصال PPP طیف گسترده ای از راه حل ها را ارائه می دهد که به راحتی از مقادیر مختلف مختلف به عنوان مقدار حداکثر واحد دریافت استفاده می کند.

DHCP

(پروتکل پیکربندی میزبان پویا) یک پروتکل مدیریت شبکه است که برای مدیریت مرکزی و پیکربندی آدرس های IP کاربران به صورت پویا استفاده می شود.
DHCP در اکتبر 1993 به یک پروتکل استاندارد تبدیل شد و سلف آن پروتکل BOOTP بود. پروتکل DHCP توسط RFC 2131 تعریف شده و حالت ارتباط کلاینت/سرور را می پذیرد. کلاینت (DHCP Client) یک برنامه پیکربندی را به سرور ارسال می کند (DHCP Server) و سرور DHCP به صورت پویا آدرس های IP و ماسک های زیرشبکه را به هر دستگاهی اختصاص می دهد.  شبکه، آدرس دروازه پیش فرض، آدرس سرور نام دامنه (DNS) و سایر پارامترهای پیکربندی مرتبط به طوری که بتواند با سایر شبکه های IP ارتباط برقرار کند.

ECiP

پروتکل فراهم کننده یک اتصال قابل اطمینان نقطه به نقطه بر روی UDP

با سانلی سرور در ارتبات باشیم.